- obperior
- oppĕrĭor ( obp- ), pĕrītus and pertus, 4 (arch. forms, fut. opperibor, Plaut. Truc. 1, 2, 107 al.; inf. opperirier, id. ib. 2, 3, 5; v. infra; Ter. Eun. 5, 2, 51), v. dep. n. and a. [kindred with experior, from perior, whence peritus].I.Neutr., to wait (class.;II.
syn.: exspecto, praestolor): opperiri exspectare,
Fest. p. 187 Müll.:pol, quamquam domi cupio, opperiar,
Plaut. Trin. 4, 1, 23:vel sex mensis opperibor,
id. Ps. 1, 3, 89:non quis parumper durare opperirier?
id. Truc. 2, 3, 5:aut ibidem opperiar, aut, etc.,
Cic. Att. 3, 10, 1:ego in Arcano opperior, dum ista cognosco,
id. ib. 10, 3, 1:unam praeterea horam ne oppertus sies,
wait a whole hour, Ter. Phorm. 3, 2, 30.—Followed by ut with subj.:simul opperiens, ut terrestris copiae traicerentur,
Liv. 42, 48, 10; Tac. A. 15, 68; Tiro ap. Gell. 6, 3, 42.—Act., to wait for, await, expect a person or thing.(α).With a personal object:(β).servom, quem ego me jusseram hic opperiri,
Plaut. Aul. 4, 7, 18:abi intro: ibi me opperire,
Tert. And. 3, 2, 43:hostem,
Verg. A. 10, 771:imperatorem,
Tac. A. 4, 66.—With an inanim. object:seni non otium erat, id sum opperitus,
Plaut. Most. 3, 2, 101:tempora sua,
Liv. 1, 56, 8:tempus dextrum,
to wait for the right time, Sil. 5, 85.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.